حــرفــــــــــــــ هایی با طعم تلخــــــــــــــ
مبهـوت یڪـ شـِڪـست ، مغلوب یڪـ اتِفاق خـُرده هایـَش را باد دارد میبـَرد و او فقـط خاطراتـَش را مُحڪـم بَغل گـِرفته بیـا آخرین شاهڪـارت را بیبین مـُجسمـﮧ اے ساخـتـﮧ اے بـﮧ نـامـ ِ مـَـــــــ ن ...!
ﻣﺮﺩﻫﺎ ﺍﺳﻤﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺳﻨــﮕـﺪﻟﯽ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺍﺳﺖ ... زن ... فال حافظ هم دیگر من باختم به خود…
ﺯﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺁﻫﻦ ﭘﺮﺳﺘﯽ ...ﻫﺮ ﺩﻭ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ ...
ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯿﮕﺬﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﻧﺎﻟﻨﺪ ...
ﺟﻤﻠﻪ ﯼ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺷﺪﻩ ﺟﻤﻠﻪ ﯼ ﻓﺮﺍﺭ
ﺍﻣﺎ ﻫﺮ ﺩﻭ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ ... ﺩﺧﺘﺮﻫﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﻭ ﭘﺴﺮﻫﺎ
ﺑﯽ ﺻﺪﺍ ...
ﻫﺮ ﺩﻭ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺗﻨﻬﺎﯾﺸﺎﻥ ﻧﮕﺬﺍﺭﻧﺪ
ﺍﻣﺎ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯿﮕﺬﺍﺭﻧﺪ
ﻣﺮﺩﻫﺎ ﺗﺎ ﻣﺎﻧﮑﻦ ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ ﻭ ﺯﻥ ﻫﺎ ﺗﺎ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺍﯼ
ﺳﻮﺍﺭ ﺑﺮ ﺑﯽ ﺍﻡ ﻭ ...
ﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺎﺗﻮﺱ ﻫﺎﯾﻤﺎﻥ ﺁﺩﻣﻬﺎﯼ ﺧﻮﺑﯽ ﻫﺴﺘﯿﻢ
افســردگـــی اش را ...
پشــتِ رژ لــب قــرمــزش پنهــان می کنــد !
مَـــرد ...
پشــتِ هــم خوابــگی هــای همیشگــی !
بــا زنــانی بـــا رژ لــب قــرمــز ...
فال نمیگیــرد
حال میگیـــرد
باختم به آدم های فرشته نما…
باختم به شاهزاده های شهر قلبهای سنگی…
و حال …
در گوشه اتاقم … تنها… حماقت هایم را میشمارم…
و آرام این جمله زاده میشود:
“سنگ باش تا سنگ سار نشوی…”
قالب جدید وبلاگ پیچك دات نت |